Με ποιο τρόπο το να είναι κανείς ανοιχτός σε νέες εμπειρίες σχετίζεται με τη δημιουργικότητα;

Στο παρακάτω άρθρο περιγράφονται τα αποτελέσματα έρευνας που ανέλυσε τους παράγοντες που αποτελούν το χαρακτηριστικό προσωπικότητας "ανοιχτός σε νέες εμπειρίες" και βρήκε τη σχέση κάθε παράγοντα με διάφορα είδη δημιουργικότητας.http://blogs.scientificamerican.com/beautiful-minds/2013/11/25/openness-to-experience-and-creative-achievement/

Νοημοσύνη: κληρονομικότητα ή (και) περιβάλλον;

Τα νεότερα επιστημονικά ευρήματα σχετικά με την κληρονομικότητα της νοημοσύνης δείχνουν ότι η νοημοσύνη επηρεάζεται από την κουλτούρα, την εκπαίδευση και την εμπειρία πολύ περισσότερο απ' 'ο,τι πρεσβεύουν οι επικρατούσες θεωρίες περί νοημοσύνης. http://www.creativitypost.com/psychology/the_heritability_of_intelligence_not_what_you_think

Η σημασία του συμβολικού παιγνιδιού στην ανάπτυξη του παιδιού.

Ένα ενδιαφέρον άρθρο για τα πολλαπλά οφέλη του συμβολικού παιγνιδιού, μεταξύ των οποίων και η ανάπτυξη της δημιουργικότητας και τον τρόπο αξιοποίησής του στην εκπαίδευση. http://blogs.scientificamerican.com/beautiful-minds/2013/11/11/the-need-for-pretend-play-in-child-development/?WT.mc_id=SA_sharetool_Twitter

Σχετίζεται η δημιουργικότητα με τη διαταραχή ελλειμματικής προσοχής-υπερκινητικότητα;

"Cognitively, both AD’s and C’s may demonstrate distractibility, inattentiveness, lack of sustained attention, novelty-seeking and sensation-seeking, and appear to be academic underachievers.
These similarities form the basis of the “creative-upside-of-ADHD” theory that has been promoted in several recent books. These books claim that many highly creative luminaries from Edison to Einstein were actually suffering from ADHD, and they hypothesize that parents who have an ADHD-diagnosed child may actually be harboring a creative genius".Για το πλήρες κείμενο του άρθρου: http://www.kevinmd.com/blog/2010/12/creativity-adhd-share-common-genetic-vulnerabilities.html

Η (μη) διάγνωση της χαρισματικότητας.

Στο παρακάτω άρθρο εκφράζεται η άποψη ότι η χαρισματικότητα συχνά είτε δεν διαγιγνώσκεται καθόλου είτε γίνονται λανθασμένες διαγνώσεις που αποδίδουν τα χαρακτηριστικά της σε αναπτυξιακές ή ψυχικές διαταραχές. Δεν είναι σπάνιο, επίσης, να μην διαδιγνώσκονται ιδιαίτερες εκπαιδευτικές ή συναισθηματικές ανάγκες που μπορεί να έχει ένα χαρισματικό παιδί (περίπτωση κατά την οποία πρέπει να γίνει η ορθή διπλή διάγνωση π.χ. χαρισματικότητα και δυσλεξία). Οι αιτίες των λανθασμένων διαγνώσεων έχουν να κάνουν κυρίως με την ελλιπή πληροφόρηση των επαγγελματιών της παιδικής υγείας σχετικά με τη χαρισματικότητα, την πολύ σύντομη διάρκεια που έχει η επίσκεψη σε έναν ειδικό και με τις όχι σπάνια αρνητικές κοινωνικές αναπαραστάσεις της χαρισματικότητας, που μπορεί να οδηγούν τα χαρισματικά άτομα να αποσιωπούν ό,τι αισθάνονται και να μη ζητούν βοήθεια. Το άρθρο καταλήγει με την έντονη προτροπή εκ μέρους του Allen Frances, βασικού συγγραφέα του διαγνωστικού ψυχιατρικού εργαλείου DSM-IV, να δίνεται ιδιαίτερη προσοχή στη διάγνωση παιδιών, καθώς είναι καταστροφικό να μπαίνει η ταμπέλα της ψυχικής διαταραχής σε αναμενόμενες και επιθυμητές ατομικές διαφορές. http://www.huffingtonpost.com/marianne-kuzujanakis/gifted-children_b_2948258.html 

Μικρή ιστορία της μεγαλοφυϊας

Διαβάστε στο παρακάτω άρθρο μια περιεκτική κριτική εξιστόρηση της χρήσης του όρου "ιδιοφυϊα" από τον 18ο αιώνα ως τις μέρες μας, που δείχνει πώς η έννοια έγινε φορέας συλλογικών προβολών σε διαφορετικές ιστορικές και κοινωνικοπολιτισμικές συνθήκες. http://www.creativitypost.com/philosophy/where_have_all_the_geniuses_gone

Ποιο είναι το αποτελεσματικότερο σύστημα ανταμοιβής στην τάξη; όχι αυτό που νομίζουμε, υποστηρίζει ερευνητής.

Ο Paul-Howard Jones, ερευνητής στις νευροεπιστήμες και την εκπαίδευση, υποστηρίζει http://anniemurphypaul.com/2013/03/forget-consistent-and-fair-try-random/ότι η δίκαιη και συνεπής ανταμοιβή, που παρέχει ο εκπαιδευτικός στους μαθητές όταν έχουν καλή επίδοση (π.χ. τα αυτοκόλλητα, που αποτελούν διαδεδομένη πρακτική ανταμοιβής), δεν κινητοποιεί τη μάθηση, διότι ο εγκέφαλος, λόγω της έκρισης ντοπαμίνης, ανταποκρίνεται καλύτερα όταν έχει 50-50 πιθανότητα ανταμοιβής παρά 100%. Σχεδίασε, λοιπόν, παιγνίδια, που ανταποκρίνονται σ' αυτόν τον τρόπο λειτουργίας του εγκεφάλου, τα οποία ενθουσιάζουν τους μαθητές. Επιπλέον, δίνουν στους μαθητές με χαμηλή επίδοση τη χαρά της επιτυχίας και στους καλούς μαθητές την ωφέλιμη εμπειρία της αποτυχίας.
Ωστόσο, όσο κι αν τα παιδιά φαίνεται ότι κινητοποιούνται μ' αυτόν τον τρόπο διδασκαλίας, εγείρονται κάποια ερωτήματα. Πόση σχέση έχει η απόδοση που οφείλεται στη σωστή μαντεψιά με την ουσιαστική μάθηση; Πόσο ωφέλιμο μακροπρόθεσμα για την αυτοεκτίμηση ενός παιδιού είναι να βιώνει επιτυχίες, που γνωρίζει ότι οφείλονται στην τύχη; Πώς θα βοηθήσουμε τα παιδιά να εστιάζουν στη μάθηση και όχι στην απόδοση; Πώς θα τα καθοδηγήσουμε να αποδίδουν τις επιτυχίες και τις αποτυχίες τους στις πραγματικές αιτίες και να μαθαίνουν από τα λάθη τους; Πώς θα συνηθίσουν να επιλέγουν τη δυσκολία αντί για την ευκολία; Είναι, σίγουρα, απαραίτητο το μάθημα να είναι ενδιαφέρον και διασκεδαστικό, αλλά ισχύει και εδώ το διαχρονικό ερώτημα: ο σκοπός αγιάζει τα μέσα;

Στρατηγικές μάθησης, κίνητρα και IQ: τι οδηγεί στην επιτυχία;

http://www.creativitypost.com/psychology/learning_strategies_and_achievement

Οι εκπαιδευτικές ανάγκες των χαρισματικών μαθητών.

Στο παρακάτω άρθρο ένας χαρισματικός μαθητής αφηγείται την εμπειρία του από την αμερικάνικη εκπαίδευση, ενώ ο καθηγητής Del Siegle μιλάει για τα 5 Cs (control, choice, challenge, complexity, care) που αποτελούν κίνητρα για τους χαρισματικούς μαθητές και προτείνει κατάλληλες εκπαιδευτικές πρακτικές.http://neatoday.org/2013/09/18/are-we-failing-gifted-students/

Παρουσίαση έρευνας για μέλη της Μένσα στη Μένσα

Video streaming by Ustream

«Το σχολείο ενισχύει την υποεπίδοση των χαρισματικών»

«Η ελληνική κοινωνία και ιδιαίτερα η εκπαιδευτική κοινότητα δεν έχουν ενδιαφερθεί για τα χαρισματικά παιδιά, με αποτέλεσμα αρκετά από αυτά να «χάνονται» και να μην ακολουθούν επιστημονική σταδιοδρομία.

Έντυπη Έκδοση Ελευθεροτυπία, Τετάρτη 2 Οκτωβρίου 2013

«Μαθησιακές δυσκολίες και μετανάστευση από άλλη χώρα εμποδίζουν τη διάγνωση της υψηλής νοημοσύνης» ΑΙ. Μ.-Κ.Το ελληνικό σχολείο έχει δομές που ενισχύουν την υποεπίδοση πολλών χαρισματικών μαθητών και δεν έχει μηχανισμούς στήριξής τους. Αρκετοί μάλιστα εκπαιδευτικοί δεν γνωρίζουν πως οι μαθητές αυτοί ανήκουν σε μια ιδιαίτερη κατηγορία που χρήζει ξεχωριστής αντιμετώπισης». Μιλάμε με την Αικατερίνη Μαριδάκη-Κασσωτάκη, καθηγήτρια Ψυχολογίας στο Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο, διευθύντρια του Κέντρου Μελέτης της Οικογένειας.

- Στόχος του Κέντρου;

«Βασικός ρόλος του Κέντρου είναι η ανάδειξη των παραγόντων που επιδρούν στην ανάπτυξη και την ευημερία της οικογένειας μέσα από μια σειρά δράσεων που αφορούν στην υλοποίηση ερευνητικών προγραμμάτων, τη διοργάνωση επιστημονικών εκδηλώσεων και επιμορφωτικών σεμιναρίων και τη συνεργασία με αντίστοιχα κέντρα του εξωτερικού. Αποστολή του είναι η μελέτη σε εθνικό και διεθνές επίπεδο των πολλαπλών διαστάσεων της οικογένειας, όπως η ψυχολογική και παιδαγωγική δυναμική της, καθώς και η κοινωνική, πολιτιστική και κοινωνικο-οικονομική ανάπτυξή της».

- Και την κουλτούρα της οικογένειας;

«Τα θέματα των εμπειρικών μελετών που εκπονούνται στο πλαίσιο του κέντρου, καθώς και των επιμορφωτικών σεμιναρίων που διοργανώνονται σε αυτό, σχετίζονται με την επικοινωνία μεταξύ των μελών της οικογένειας, την τυπολογία των γονέων, την οικογενειακή βία, τις σχέσεις των ζευγαριών, τα προβλήματα της εφηβείας, την οικονομική διαχείριση του νοικοκυριού, τις διατροφικές συνήθειες της οικογένειας, την κουλτούρα της οικογένειας».

- Οι συνεργάτες σας;

«Λειτουργούμε από το 2011. Τα μέλη της Συντονιστικής Επιτροπής είναι οι Γεωργιτσογιάννη Ευαγγ., καθηγήτρια, Δελλαδέτσιμας Π., καθηγητής, Θεοδωροπούλου Ελ., αν. καθηγήτρια, Κουτρούμπα Κ., αν. καθηγήτρια , Ματάλα Α., αν. καθηγήτρια και Σοφιανοπούλου Χρ., αν. καθηγήτρια. Το κέντρο έχει πρόσφατα αναπτύξει συνεργασία με το Καθολικό Πανεπιστήμιο του Μιλάνου με στόχο την υλοποίηση ερευνητικού προγράμματος που έχει αντικείμενο τη μελέτη του ρόλου του πατέρα και τη σχέση του με τα παιδιά του σε οικογένειες στις Ελλάδα, Ιταλία και Σουηδία».

- Οι χαρισματικοί μαθητές;

«Η εξέλιξη των χαρισματικών παιδιών αποτελεί ένα από τα θέματα των μελετών που πραγματοποιούνται στο κέντρο, υπό την εποπτεία του επίκουρου καθηγητή του Δ. Ζμπάινου. Η εν λόγω ικανότητα αξιολογείται με τα παραδοσιακά τεστ νοημοσύνης και με ψυχομετρικά τεστ, τα οποία έχουν εκπονηθεί από το Πανεπιστήμιο Γέιλ των ΗΠΑ, στο πλαίσιο διεθνούς ερευνητικού προγράμματος στο οποίο συμμετέχει το Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο από το έτος 2008».

- Παρουσιάζουν υποεπίδοση;

«Ορισμένοι χαρισματικοί μαθητές, παρά τις αυξημένες ικανότητές τους, ενδέχεται να εμφανίζουν υποεπίδοση για μια σειρά από λόγους. Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι μπορεί να βαριούνται το "τυποποιημένο" και μη συμβατό με τις δυνατότητές τους μάθημα και, συνεπώς, να χάνουν την επαφή τους με το σχολείο ή και να παρουσιάζουν προβλήματα συμπεριφοράς. Μερικοί μάλιστα από αυτούς μπορεί να είναι τελειομανείς και να μην ολοκληρώνουν καμία εργασία γιατί πιστεύουν ότι δεν είναι αρκετά καλοί».

- Πώς τους βοηθάμε;

«Για να μπορέσουμε να βοηθήσουμε ένα χαρισματικό παιδί με υποεπίδοση πρέπει πρώτα από όλα να βρούμε το λόγο της υποεπίδοσής του. Τα παιδιά αυτά χρειάζονται ενίσχυση της αυτοπεποίθησής τους από τους δασκάλους και τους γονείς τους, αναγνώριση της ιδιαιτερότητάς τους από αυτούς, εξειδικευμένη προσέγγιση και παροχή κινήτρων για την παρακολούθηση των μαθημάτων. Κυρίως όμως, χρειάζονται ένα πιο ενδιαφέρον σχολείο»...

Η σχέση της δημιουργικότητας με την ψυχική ασθένεια.

Ένα ενδιαφέρον άρθρο με τα συμπεράσματα των τελευταίων ερευνών από το χώρο των νευροεπιστημών. http://blogs.scientificamerican.com/beautiful-minds/2013/10/03/the-real-link-between-creativity-and-mental-illness/

Λίγα ακόμα για τους μάνατζερς.

http://www.bakadesuyo.com/2013/09/creativity-at-work/#ixzz2fA4vEGaX

Τι δεν γνωρίζουν οι μάνατζερς για τη δημιουργικότητα.

Τα πιο πρόσφατα συμπεράσματα της Teressa Amabile για την ενίσχυση της δημιουργικότητας στο χώρο εργασίας.http://www.creativitypost.com/business/slowing_the_work_treadmill

Η δημιουργική επιτυχία έρχεται πάντα στην ώρα της!

Ο Scott Barry Kaufman, σ' αυτό το εκπληκτικό άρθρο, υποστηρίζει ότι ο δρόμος προς τη δημιουργικότητα και την αυτοπραγμάτωση είναι ξεχωριστός για τον καθένα.
http://www.dailygood.org/story/489/confessions-of-a-late-bloomer-scott-barry-kaufman/

Περί συλλογικών παγιωμένων αντιλήψεων (mindsets)

Όπως έχει βρεθεί σε νευρολογικές μελέτες
http://anniemurphypaul.com/2013/06/a-fixed-mindset-uses-up-valuable-mental-resources/
όσοι έχουν fixed mindset (πιστεύουν ότι τα ταλέντα και οι ικανότητες τους δεν μπορούν να βελτιωθούν) δαπανούν το νοητικό τους δυναμικό στην προσπάθεια αντιμετώπισης των αυτοεπικριτικών τους σκέψεων (συγκεκριμένα τονίζονται οι περιοχές του εγκεφάλου που συνδέονται με την αυτοαξιολόγηση και ατονούν οι υπόλοιπες περιοχές). Γι' αυτό το λόγο δεν έχουν διαθέσιμο νοητικό δυναμικό για να ασχοληθεί με θετικές νοητικές δραστηριότητες (π.χ. τη δημιουργική έκφραση).
Τι γίνεται, όμως, όταν, ασχέτως των ατομικών μας αντιλήψεων (mindsets), η κουλτούρα μας είναι μια κουλτούρα που χαρακτηρίζεται από fixed mindsets και το σχολικό σύστημα είναι οργανωμένο γύρω από αυτή την ιδέα; Πόσες ευκαιρίες δίνουμε στους μαθητές να βελτιώσουν τις ικανότητες και τα ταλέντα τους με δυναμικούς τρόπους αξιολόγησης; αντίθετα, πόσο συχνά κατατάσσουμε τους μαθητές σε μια κατηγορία από την οποία, όσο κι αν προσπαθήσουν, δεν πρόκειται να μας πείσουν ότι μετακινήθηκαν; πόσες φορές έχουμε ακούσει την ίδια ιστορία: ένας μέτριος ή κακός μαθητής κάνει μεγάλη προσπάθεια σ' ένα μάθημα και βελτιώνεται μόνο και μόνο για να ακούσει από τον καθηγητή του μια φράση του τύπου: "Ντροπή σου που αντέγραψες";
Η συζήτηση γύρω από την αλλαγή των mindsets των μαθητών θα αποβεί άκαρπη αν δεν έχουμε στο μυαλό μας ότι το ατομικό και το συλλογικό αποτελούν συγκοινωνούντα δοχεία, επηρεάζοντας το ένα το άλλο με πολλούς και συχνά άδηλους τρόπους.

Ελευθερία ή περιορισμός; Τι κινητοποιεί τη δημιουργικότητα;

Σ' αυτό το ερώτημα πολλοί από εμάς θα απαντούσαν ότι για να αναδυθεί το δημιουργικό δυναμικό χρειάζεται ένα υποστηρικτικό περιβάλλον, που αφήνει το άτομο ελεύθερο και ανεπηρέαστο να εκφραστεί. Όσο για το δημιουργικό έργο θα θεωρούσαν ότι όσο λιγότερες οι οδηγίες ή οι περιορισμοί, τόσο πιο πρωτότυπο το έργο. Άλλοι, ίσως σκεφτόμενοι τους καλλιτέχνες και τους επιστήμονες που μεγαλούργησαν σε πολύ αντίξοες κοινωνικοπολιτικές και ατομικές συνθήκες, που περιόριζαν σε μεγάλο βαθμό το είδος του δημιουργικού έργου που θα μπορούσε να παραχθεί, θα απαντούσαν το δεύτερο.

Η επιστημονική έρευνα έχει κυρίως υποστηρίξει τη σημασία ενός αν όχι διευκολυντικού, τουλάχιστον ανεκτικού περιβάλλοντος, όπου το άτομο αισθάνεται ελεύθερο να "παίξει" και να πειραματιστεί, χωρίς περιορισμούς που θεωρήθηκε ότι υπονομεύουν τη δημιουργικότητα και χωρίς το φόβο της αξιολόγησης. Ωστόσο, η εμπειρία από το χώρο της δημιουργικής τεχνολογίας http://www.businessweek.com/stories/2006-02-12/creativity-loves-constraints δείχνει ότι οι περιορισμοί συγκεκριμενοποιούν το πρόβλημα και αποτελούν προκλήσεις που, για να ξεπεραστούν, απαιτούν αντισυμβατικούς, δημιουργικούς τρόπους σκέψης. Κι εδώ, όμως, ισχύει το "παν μέτρον άριστον": χρειάζεται η σωστή δόση περιορισμών για να φουντώσει το δημιουργικό πάθος. Οι υπερβολικοί περιορισμοί οδηγούν σε απαισιοδοξία και απελπισία.

Νεότερες επιστημονικές έρευνες http://www.creativitypost.com/business/how_intelligent_constraints_drive_creativity  αποδεικνύουν ότι οι περιορισμοί παρακινούν τους ανθρώπους να ανοίξουν τους ορίζοντές τους και να δουν την ευρύτερη εικόνα κάνοντας συνδέσεις μεταξύ φαινομενικά ασύνδετων στοιχείων. Πρόκειται για μια ικανότητα που αποκαλείται "global processing" και αποτελεί γνώρισμα της δημιουργικότητας. Επιπλέον, τα γνωστικά αποτελέσματα αυτής της διαδικασίας εκτείνονται πέραν των αρχικών δοκιμασιών και σε άλλες δοκιμασίες στις οποίες συμμετέχει κανείς σε άλλη χρονική στιγμή.

Τα παραπάνω υποδεικνύουν ότι ο επιστημονικός ορισμός της δημιουργικότητας ως "της ικανότητας παραγωγής έργου πρωτότυπου και προσαρμοσμένου στους περιορισμούς της συγκεκριμένης κατάστασης" υποδηλώνει όχι μόνο μια σχέση αλληλεπίδρασης μεταξύ των τριών στοιχείων του ορισμού (δημιουργικότητα, πρωτοτυπία, περιορισμός), αλλά ενδεχομένως σε κάποιο βαθμό και μια σχέση αιτίας-αποτελέσματος μεταξύ του περιορισμού (σε σωστή δόση) και της πρωτοτυπίας.

Και λίγα πράγματα για τα κίνητρα των μαθητών και την βελτίωση των γνωστικών τους ικανοτήτων: Η (μεγάλη) Dweck μιλάει για τις "παγιωμένες αντιλήψεις" (mindsets) των μαθητών για τις ικανότητές τους και πως αυτές επηρεάζουν τα κίνητρα των μαθητών.

Η μοναξιά των χαρισματικών

THE LONELINESS OF THE GIFTED AND GENIUS

NOTE: I use the words “gifted” and “genius” in the place of “extremely sensitive” and “so extremely sensitive that there are not too many of them in this world.” I believe these definitions work better than the results of IQ tests because there is much more to these people than their intellectual overexcitability.

“It is strange to be known so universally and yet to be so lonely.”
- Albert Einstein

Being born into the one percent of the population that is extremely sensitive not only comes with many great advantages, but also many challenging difficulties.

One of the most challenging difficulties experienced by gifted individuals and geniuses is loneliness.

[ Russell Crowe as John Forbes Nash in "A Beautiful Mind" 

Όλο το άρθρο: 
http://giftofocpd.com/2013/01/07/the-loneliness-of-the-gifted-and-genius/

Τα τεστ νοημοσύνης μπορεί να δώσουν αυτοπεποίθηση

The Intelligence Tests That Explained My Fs

When I Was 15, I Got a 39-Page Report On My Cognition. It Helped.

BY KELSEY HESS|SEPTEMBER 19, 2013

One chilly morning in December 1999, an elderly woman showed up in my kindergarten class at my elementary school and told my teacher I was needed for a private conference. My pulse quickened and my classmates stared. The lady took me to a dark office, handed me two Barbie dolls, and instructed me to play with them. I was too anxious to say anything to her, but I followed her instructions. I believe I had the dolls discuss a possible road trip up the West Coast.

Years later, I learned that my extreme shyness and classroom anxiety had worried my teachers enough to recommend I be tested for developmental problems. I suppose the lady with the dolls didn’t find anything too alarming—I didn’t rip the heads off the Barbies, and I managed to maintain some level of eye contact—but being selected for such a test was an early indicator that I was different from my classmates.

(Πλήρες Άρθρο)

http://www.zocalopublicsquare.org/2013/09/19/the-intelligence-tests-that-explained-my-fs/ideas/nexus/

Δεν υπάρχει σχέση μεταξύ δημιουργικότητας και δεξιού ημισφαιρίου του εγκεφάλου

http://www.creativitypost.com/science/the_real_neuroscience_of_creativity

The Real Neuroscience of Creativity

By Scott Barry Kaufman, Ph.D. | Aug 28, 2013

Synopsis

"The latest findings from the real neuroscience of creativity suggest that the right brain/left brain distinction is not the right one when it comes to understanding how creativity is implemented in the brain. Creativity does not involve a single brain region or single side of the brain."

So yea, you know how the left brain is really realistic, analytical, practical, organized, and logical, and the right brain is so darn creative, passionate, sensual, tasteful, colorful, vivid, and poetic?

No.

Just no.

Stop it.

Please.

Thoughtful cognitive neuroscientists such as Anna Abraham, Mark Beeman, Kalina Christoff, Andreas Fink, Jeremy Gray, Rex Jung, John Kounios, Hikaru Takeuchi, Oshin Vartanian, Darya Zabelina and others are on the forefront of investigating what actually happens in the brain during the creative process. And their findings are overturning conventional notions surrounding the neuroscience of creativity. The latest findings from the real neuroscience of creativity suggest that the right brain/left brain distinction is not the right one when it comes to understanding how creativity is implemented in the brain.* Creativity does not involve a single brain region or single side of the brain.

Instead, the entire creative process– from preparation to incubation to illumination to verification–– consists of many interacting cognitive processes and emotions. Depending on the stage of the creative process, and what you’re actually attempting to create, different brain regions are recruited to handle the task.

Importantly, many of these brain regions work as a team to get the job done, and many recruit structures from both the left and right side of the brain. In recent years, evidence has accumulated suggesting that “cognition results from the dynamic interactions of distributed brain areas operating in large-scale networks.”

Depending on the task, different brain networks will be recruited. For instance, if you’re attempting to mentally rotate an image in your mind (e.g., trying to figure out how to fit luggage into the trunk of your car), the Visuospatial Network is likely to be active. This network involves communication between the posterior parietal cortex and frontal eye fields:

If your task makes greater demands on language, however, Broca’s area and Wernicke’s area are more likely to be recruited:

But what about creative cognition? Three large-scale brain networks are critical to understanding the neuroscience of creativity across domains. Let’s review them here.

Network 1: The Attentional Control Network

The Attentional Control Network is recruited when a task requires that the spotlight of attention is focused like a laser beam. This network is active when you’re concentrating on a challenging lecture, or engaging in complex problem solving and reasoning that puts heavy demands on working memory. This neural architecture involves efficient and reliable communication between lateral (outer) regions of the prefrontal cortex and areas toward the back (posterior) of the parietal lobe.

Network 2: The Imagination Network

According to Randy Buckner and colleagues, the Default Network (referred to here as the Imagination Network) is involved in “constructing dynamic mental simulations based on personal past experiences such as used during remembering, thinking about the future, and generally when imagining alternative perspectives and scenarios to the present.” The Imagination Network is also involved in social cognition. For instance, when we are imagining what someone else is thinking, this brain network is active. The Imagination Network involves areas deep inside the prefrontal cortex and temporal lobe (medial regions), along with communication with various outer and inner regions of the parietal cortex. 

(Green= The Attentional Control Network; Red= The Imagination Network)

Network 3: The Attentional Flexibility Network

The Attentional Flexibility Network (typically referred to as the “Salience Network“) constantly monitors both external events and the internal stream of consciousness and flexibly passes the baton to either the Attentional Control or Imagination Network depending on whatever information is most salient to solving the task at hand. This network consists of the dorsal anterior cingulate cortices [dACC] and anterior insular [AI] and is important for dynamic switching between the Attentional Control and Imagination Networks. 

           

(The Attentional Flexibility Network)

The Neuroscience of Creative Cognition: A First Approximation

The key to understanding the neuroscience of creativity lies not only in knowledge of these large-scale networks, but in recognizing that different patterns of neural activations and deactivations are important at different stages of the creative process. Sometimes, it’s helpful for the networks to work with each other, and sometimes such cooperation can impede the creative process.

In a recent large review, Rex Jung and colleagues provide a “first approximation” regarding how creative cognition might map on to the human brain. Their review suggests that when you want to loosen your associations, allow your mind to roam free, imagine new possibilities, and silence the inner critic, it’s good to reduce activation of the Attentional Control Network (a bit, but not completely) and increase activation of the Imagination and Attentional Flexibility Networks. Indeed, recent research on jazz musicians and rappers engaging in creative improvisation suggests that’s precisely what is happening in the brain while in a flow state.

However, sometimes it’s important to bring the Attentional Control Network back online, and critically evaluate and implement your creative ideas.

Or else this can happen:

As Jung and colleagues note, their model of the structure of creative cognition is only a first approximation. At this point, we just have leads on the real neuroscience of creativity. The investigation of large-scale brain networks does appear to be a more promising research direction than investigating the left and right hemispheres; the creative process appears to involve the dynamic interplay of these large-scale networks. Also, converging research findings do suggest that creative cognition recruits brain regions that are critical for daydreaming, imagining the future, remembering deeply personal memories, personal constructive reflection, making meaning, and social cognition.

Nevertheless, much more research is needed that investigates how the brain creates across different domains, species, and timescales.

It’s an exciting time for the neuroscience of creativity, as long as you ditch outdated notions of how creativity works. This requires embracing the messiness of the creative process and the dynamic brain activations and collaborations among many different brains that make it all possible.

© 2013 Scott Barry Kaufman, All Rights Reserved

Disclaimer: I was one of the reviewer’s of the paper by Rex Jung and colleagues.

Note: For more on the latest findings in the emerging neuroscience of creativity, I highly recommend the recent book “Neuroscience of Creativity,” edited by Oshin Vartanian, Adam S. Bristol, and James C. Kaufman.

* There’s some grain of truth to the left brain/right brain distinction. For instance, spatial reasoning recruits more structures in the right hemisphere, and language processing recruits more structures in the left hemisphere. Also, there’s some really interesting research conducted by John Kounios and Mark Beeman showing that the Aha! moment of insight– in which participants discover seemingly unrelated words– is associated with activation of the right anterior superior temporal gyrus. None of these findings, however, negate the fact that the entire creative process involves the whole brain.

image credit #1: io9; image credit #2, 3, & 5: findlab.stanford.edu; image credit #4:pnas; image credit #6: photocase

This article originally appeared at Scientific American

Tags: brain regions, brain research, cognition, creative cognition, neuroscience of creativity, neursoscience

Recommended for you

- See more at: http://www.creativitypost.com/science/the_real_neuroscience_of_creativity#sthash.sBJyPev4.dpuf

Καλλιέργεια της δημιουργικότητας στην εκπαίδευση

Το επόμενο διάστημα ξεκινάμε μια φιλόδοξη προσπάθεια για την μελέτη και την καλλιέργεια της δημιουργικότητας στην εκπαίδευση.

Ο Todd Lubart, σε συνεργασία με τον οποίο θα γίνει η προσπάθεια αυτή, περιγράφει στο παρακάτω βίντεο τους βασικούς παράγοντες που συντελούν στην καλλιέργεια της δημιουργικότητας στην εκπαίδευση.

Εμείς θα χαρούμε να συνεργαστούμε στην προσπάθειά μας αυτή με όποια από τα μέλη της σχολικής κοινότητας το επιθυμούν γι αυτό μη διστάσετε να επικοινωνήσετε μαζί μας ώστε να συζητήσουμε τον τρόπο. Εκδηλώστε το ενδιαφέρον σας είτε αφήνοντας μήνυμα στα σχόλια παρακάτω είτε στέλνοντας μήνυμα ηλ. ταχυδρομείου στο zbainos@hua.gr

(Σχετικά με την ομιλία και τον ομιλητή)

Creativity is recognized as an increasingly important personal ability and societal resource. An educational system to promote the development of creative potential in students can be designed. It involves three main components. First, creative leaders, such as school system administrators and school principals, who set appropriate goals. Second, creative teachers who provide role models for students, through their behavior in class activities, and openness to new ideas. Third, a climate for learning -- its' physical, cognitive, and social features can be configured to promote creativity. Creativity-relevant curricula are treated as part of the climate dimension. The question of whether school administrators, principals, and teachers need to be creative themselves in order to promote creativity in students will be raised. Measures of creative potential for school staff and for students will
be presented as part of the tools that can be employed in a complete approach to design creative educational systems.

Todd Lubart is Professor of Psychology at the Université Paris Descartes, and former Member of the Institut Universiatire de France. He received his PhD from Yale University and was an invited professor at the Paris School of Management (ESCP). His research focuses on creativity, its identification and development within the multivariate, investment approach, creative potential and creative giftedness, the creative process and the effect of context on creative work. He is Director of the scientfiic laboratory "LATI" (Laboratoire Adaptations Travail-Individu); Todd Lubart has been in charge of several research grants
on creativity (such as a study of creative giftedness) and has organized international scientific congresses on creativity. He is author or co-author of approximately 100 scientific reports (journal papers, book chapters) on creativity, including Defying the crowd: Cultivating creativity in a culture of conformity (NY: Free Press, 1995), Psychologie de la créativité (e psychology of creativity, Paris: Colin, 2003), Enfants Exceptionnels, Rosny: Bréal) (Exceptional Children). Finally, Todd Lubart, with Maud Besançon, and Baptiste Barbot is author of EPoC (Paris:Hogrefe), a new measure of creative potential in children.