Όπως έχει βρεθεί σε νευρολογικές μελέτες
http://anniemurphypaul.com/2013/06/a-fixed-mindset-uses-up-valuable-mental-resources/
όσοι έχουν fixed mindset (πιστεύουν ότι τα ταλέντα και οι ικανότητες τους δεν μπορούν να βελτιωθούν) δαπανούν το νοητικό τους δυναμικό στην προσπάθεια αντιμετώπισης των αυτοεπικριτικών τους σκέψεων (συγκεκριμένα τονίζονται οι περιοχές του εγκεφάλου που συνδέονται με την αυτοαξιολόγηση και ατονούν οι υπόλοιπες περιοχές). Γι' αυτό το λόγο δεν έχουν διαθέσιμο νοητικό δυναμικό για να ασχοληθεί με θετικές νοητικές δραστηριότητες (π.χ. τη δημιουργική έκφραση).
Τι γίνεται, όμως, όταν, ασχέτως των ατομικών μας αντιλήψεων (mindsets), η κουλτούρα μας είναι μια κουλτούρα που χαρακτηρίζεται από fixed mindsets και το σχολικό σύστημα είναι οργανωμένο γύρω από αυτή την ιδέα; Πόσες ευκαιρίες δίνουμε στους μαθητές να βελτιώσουν τις ικανότητες και τα ταλέντα τους με δυναμικούς τρόπους αξιολόγησης; αντίθετα, πόσο συχνά κατατάσσουμε τους μαθητές σε μια κατηγορία από την οποία, όσο κι αν προσπαθήσουν, δεν πρόκειται να μας πείσουν ότι μετακινήθηκαν; πόσες φορές έχουμε ακούσει την ίδια ιστορία: ένας μέτριος ή κακός μαθητής κάνει μεγάλη προσπάθεια σ' ένα μάθημα και βελτιώνεται μόνο και μόνο για να ακούσει από τον καθηγητή του μια φράση του τύπου: "Ντροπή σου που αντέγραψες";
Η συζήτηση γύρω από την αλλαγή των mindsets των μαθητών θα αποβεί άκαρπη αν δεν έχουμε στο μυαλό μας ότι το ατομικό και το συλλογικό αποτελούν συγκοινωνούντα δοχεία, επηρεάζοντας το ένα το άλλο με πολλούς και συχνά άδηλους τρόπους.
http://anniemurphypaul.com/2013/06/a-fixed-mindset-uses-up-valuable-mental-resources/
όσοι έχουν fixed mindset (πιστεύουν ότι τα ταλέντα και οι ικανότητες τους δεν μπορούν να βελτιωθούν) δαπανούν το νοητικό τους δυναμικό στην προσπάθεια αντιμετώπισης των αυτοεπικριτικών τους σκέψεων (συγκεκριμένα τονίζονται οι περιοχές του εγκεφάλου που συνδέονται με την αυτοαξιολόγηση και ατονούν οι υπόλοιπες περιοχές). Γι' αυτό το λόγο δεν έχουν διαθέσιμο νοητικό δυναμικό για να ασχοληθεί με θετικές νοητικές δραστηριότητες (π.χ. τη δημιουργική έκφραση).
Τι γίνεται, όμως, όταν, ασχέτως των ατομικών μας αντιλήψεων (mindsets), η κουλτούρα μας είναι μια κουλτούρα που χαρακτηρίζεται από fixed mindsets και το σχολικό σύστημα είναι οργανωμένο γύρω από αυτή την ιδέα; Πόσες ευκαιρίες δίνουμε στους μαθητές να βελτιώσουν τις ικανότητες και τα ταλέντα τους με δυναμικούς τρόπους αξιολόγησης; αντίθετα, πόσο συχνά κατατάσσουμε τους μαθητές σε μια κατηγορία από την οποία, όσο κι αν προσπαθήσουν, δεν πρόκειται να μας πείσουν ότι μετακινήθηκαν; πόσες φορές έχουμε ακούσει την ίδια ιστορία: ένας μέτριος ή κακός μαθητής κάνει μεγάλη προσπάθεια σ' ένα μάθημα και βελτιώνεται μόνο και μόνο για να ακούσει από τον καθηγητή του μια φράση του τύπου: "Ντροπή σου που αντέγραψες";
Η συζήτηση γύρω από την αλλαγή των mindsets των μαθητών θα αποβεί άκαρπη αν δεν έχουμε στο μυαλό μας ότι το ατομικό και το συλλογικό αποτελούν συγκοινωνούντα δοχεία, επηρεάζοντας το ένα το άλλο με πολλούς και συχνά άδηλους τρόπους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου